بررسی اثر تفاله ساقه نیشکر باگاس در طرح اختلاط بتن های سازه ای در محیط های سولفاتی و کلرایدی

در جهان مجتمع های تولید نیشکر سالانه حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزار تن باگاس مازاد تولید می کنند که به علت نبود صنایع تبدیلی سوزانده می شوند. در دنیای پیشرفته امروزی و با توجه به پیشرفت های صورت گرفته در زمینه های مختلف علمی، صنعت بتن نیز دچار تحول گردیده است. بتن حاوی پوزولان با توجه به ویژگی های خاصی که دارد دارای کاربردهای مختلف می باشد، که برحسب وزن مخصوص و مقاومت فشاری آن تفکیک می گردد. با توجه به اهمیت این موضوع در این مقاله به بررسی اثر تاثیر تفاله ساقه نیشکر باگاس در طرح اختلاط بتن های سازه ای در محیط های سولفاتی و کلرایدی پرداخته می شود، برای این منظور از یازده نمونه آزمایشگاهی استفاده می شود که درصد پوزولان آن از ۰ تا ۵۵ درصد به عنوان پارامتر متغیر مورد مطالعه قرار می گیرد، در انتها با انجام آزمایش های آزمایشگاهی نتیجه شد که افزودن پوزولان باگاس در بتن سبب افزایش مقاومت مکانیکی بتن در محیط های کلرایدی و سولفاتی می شود و همچنین درصد بهینه پوزولان باگاس که سبب بیشترین مقاوت فشاری در بتن های حاوی این پوزولان می شود، ۲۵% وزنی سیمان است.

کلیدواژه ها:

تفاله نیشکر ، پوزولان باگاس ، محیط سولفاتی ، محیط کلرایدی