محمدرضا مهرور - عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر

به منظور بررسی ژنوتیپ های گندم زمستانه در تاریخ های کاشت و رژیم های آبیاری، این تحقیق با استفاده از آزمایش مزرعه ای در قالب طرح کرت های دوبار خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و به مدت دو سال زراعی (87-1385) در کرج به اجرا درآمد. کرتهای اصلی رژیم های آبیاری نرمال و تنش خشکی انتهای فصل (پس از گرده افشانی) و کرتهای فرعی تاریخ های کاشت 20 مهر (تاریخ مطلوب) و 10 آبان (تاریخ کرپه) و کرتهای فرعی فرعی چهار ژنوتیپ گندم زمستانه C-84D-5502، C-84D-5505، C-84D-55.9 و C-84D-5517 بودند. نتایج تجزیه مرکب دو ساله نشان داد که ژنوتیپ C-84D-5509 (گندم پیشگام) با مقادیر بالای شاخص STI و GMP و عملکرد بالا تحت هر دو رژیم آبیاری نرمال و تنش خشکی انتهایی به عنوان مناسب ترین ژنوتیپ از لحاظ تحمل به تنش خشکی انتهای فصل (پس از گرده افشانی) بود. همچنین نتایج مقایسه میانگین های عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و درصد پروتئین دانه، ژنوتیپ مذکور وضعیت نسبی بهتری در مقایسه با سایر ژنوتیپ ها داشته و در صورت کاشت تأخیری و یا تنش خشکی انتهای فصل توان خوبی در عدم کاهش معنی دار عملکرد و یا بیوماس را نشان داده و در عین حال به کاشت در تاریخ مطلوب و یا آبیاری نرمال به خوبی پاسخ داده و عملکرد دانه و بیوماسش را افزایش می دهد.

گندم زمستانه، تاریخ کاشت، خشکی انتهای فصل، عملکرد، فیزیولوژی