علی نوازنی - دکترای جامعه شناسی سیاسی و مدرس دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین

ماحصل نارضایتی مردم و عدم پاسخگو بودن نظام سیاسی، شکل گیری جنبش اجتماعی اعتراضی در سطوح مختلفمیباشد. در سال ۲۰۱۱ جنبشی در نتیجه اعتراضات ملی نسبت به حاکمیت ۳۰ ساله حسنی مبارک در مصر شکلگرفت که نتیجه آن، کناره گیری حسنی مبارک از ریاست جمهوری و دست به دست شدن قدرت بود. این حرکت از آنرو حائز اهمیت میباشد که با توجه به بلندای حاکمیت حسنی مبارک در مصر و وجود فساد، تبعیض و بی عدالتی حاکمبر این کشور، هیچ برحه زمانی را نمی توان مشخص نمود که اعتراضات به این حد و ابعاد صورت گرفته باشد.بر این اساس سوال اصلی که ذهن نگارنده را به خود جلب می نماید چنین طرح میشود که چه عاملی زمینه موفقیتجنبش مصر را فراهم نمود؟ برای پاسخ به سوال اصلی با استفاده از روش کیفی به توصیف و تحلیل این پدیده پرداختهشد و از طریق روش کتابخانهای و اینترنتی به جمع آوری داده های مورد نظر همت گماردیم. بر این اساس یافته هایپژوهش حاکی از آن است که عوامل اقتصادی، سیاسی، فرهنگ و اجتماعی ریشه مشکلات جامعه مصر بشمار میآیند واز آنجا که جنبش مصر فاقد رهبری بود، طرح های مختلفی ارائه گردید با این حال طرح مورد نظر اخوان المسلمین بیشاز سایرین مورد پذیرش عمومی قرار گرفت. و چارچوب انگیزه برای اقدام آن نیز، فرصت سیاسی و جرقه ای بود که درنتیجه ملحق شدن ارتش به جنبش در سال ۲۰۱۱ ایجاد نمود و زمینه سقوط دولت حسنی مبارک را فراهم کرد.

جنبش اجتماعی، مصر، گافمن، تبعیض، ارتش