منصور حیدریان - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه کردستان
زهره قنبری - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه الزهرا

در این پژوهش کیفی، ما به تحلیل دیدگاه های متفاوت در خصوص پدیده بی رمقی در میان معلمان پرداخته ایم. بی رمقی معلمان که به عنوان کاهش انگیزه و انرژی در انجام وظایف آموزشی تعریف می شود، از دو منظر روانشناختی و جامعه شناختی مورد بررسی قرار گرفته است. از دیدگاه روانشناختی، بی رمقی می تواند ناشی از فشارهای روانی، تعارض نقش و انتظارات نامعقول باشد. در حالی که دیدگاه جامعه شناختی، بی رمقی را به عنوان نتیجه ای از ساختارهای اجتماعی و فرهنگی موجود در محیط های آموزشی تلقی می کند. عوامل موثر بر بی رمقی شامل عوامل فردی مانند سابقه تحصیلی و تجربه شغلی و عوامل جمعیتی و سازمانی مانند سیاست های آموزشی، شرایط کاری و حمایت های اجتماعی می شود. داده های این مطالعه از منابع کتابخانه ای جمع آوری شده و نشان می دهد که بی رمقی معلمان تاثیرات قابل توجهی بر کیفیت آموزش و رضایت شغلی دارد. این پژوهش به دنبال راهکارهایی برای کاهش بی رمقی از طریق اصلاحات سازمانی و حمایت های روانشناختی است تا به معلمان کمک کند تا انگیزه و شور خود را بازیابند و در نهایت به بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری کمک کند. این پژوهش بر اهمیت درک عمیق تر عوامل موثر بر بی رمقی و توسعه استراتژی های مداخله ای موثر تاکید دارد.

بی رمقی معلمان، آموزش و پرورش، دانش آموزان، مدیران آموزشی