بررسی مطلوبیت زیستگاه کاراکال Schreber, ۱۷۷۶) Caracal caracal,) با استفاده از مدل MaxEnt در اقلیم آینده ایران

امروزه از تغییرات اقلیمی به همراه تخریب زیستگاه به عنوان مهمترین عوامل تهدید کننده حیات وحش یاد می شود. از این رو داشتن اطلاعات صحیح از نیاز های اکولوژیک و زیستگاه هر گونه زمینه را برای حفاظت از گونه ها در برابر این تغییرات فراهم می کند و تعیین مهمترین عوامل در جلب نظر گونه ها و تهیه نقشه های مطلوبیت زیستگاه می تواند اقدامی در جهت حفاظت از گونه ها باشد. در ایران بعد از پلنگ و یوزپلنگ کاراکال سومین گربه سان موجود است که نقش کلیدی در کنترل جمعیت جوندگان دارد و زیستگاه های آن بیشتر در مناطق خشک قرار گرفته است. بر همین اساس در این پژوهش، به بررسی تاثیرات تغییر اقلیم بر زیستگاه های کاراکال و نیز نحوه پراکنش این گونه تحت دو سناریوی اقلیمی RCP۲.۶ و RCP۸.۵ در دوره زمانی ۲۰۶۱ تا ۲۰۸۰ در ایران با استفاده از روش حداکثر آنتروپی پرداخته شد. در این مطالعه از چهار دسته متغیر محیطی شامل: متغیر های اقلیمی، توپوگرافی، کاربری اراضی و پوشش زمین که در مجموع ۳۲ متغیر برای زمان حال و ۱۴ متغیر برای آینده استفاده شده ‎است. نتایج نشان داد که متغیر های فاصله از مناطق حفاظتی، شن زارها، مناطق جنگلی متراکم، بیشترین تاثیر را در انتخاب زیستگاه مطلوب برای گونه کاراکال در زمان حال داشته و متغیر های میانگین دمای گرم ترین فصل سال و میانگین ارتفاع از سطح دریا تحت دو سناریوی آینده بیشترین تاثیر را در انتخاب زیستگاه توسط گونه خواهند داشت. همچنین بررسی نقشه های مطلوبیت زیستگاه کاراکال نشان داد که هم اکنون این گونه تنها ۲/۱۳درصد از زیستگاه های ایران را به خود اختصاص داده است که با شبکه حفاظتی کنونی تنها ۲/۴۸ درصد همپوشانی دارد این در حالی است که این میزان زیستگاه مطلوب گونه در آینده تحت سناریو های RCP۲.۶ و RCP۸.۵ به ترتیب به ۹/۳۰ و ۴/۲۷ خواهد رسید و از میزان همپوشانی آن با شبکه حفاظتی کنونی تا حدود ۶۶ درصد کاسته و به مقدار ۸/۱۷ درصد همپوشانی خواهد رسید.

کلیدواژه ها:

ارزیابی زیستگاه ، تغییر اقلیم ، مدلسازی زیستگاه ، Maxent