رقیه خیری صفا - کارشناسی ارشد، مشاوره خانواده، دانشگاه علامه طباطبایی

خانواده از همان اولین لحظاتی که کودک وارد دنیای جدید میشود، مشوقی برای رشد عاطفی او خواهد بود. ارتباطی که میان نوزاد و مراقبان اولیه ی او شکل میگیرد، ترویج دهنده ی احساساتی مانند اعتماد، راحتی، همراهی، همدلی و اعتماد به نفس در وی طی بزرگسالی خواهند بود. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی »ااهمیت محیط خانواده بر رشد کودکان و نوجوانان« میباشد. روش پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و شیوه گردآوری داده ها نیز مبتنی بر شیوه کتابخانه ای و اسنادی میباشد که این داده های به دست آمده با رویکرد توصیفی - تحلیلی در راستای رسیدن به موضوع پژوهش حاضر مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایح پژوهش حاکی از آن است که خانواده، اساسی ترین بستر رشد شخصیت مطلوب کودکان است. والدین کودک، لااقل از همان زمان که اندیشه فرزندآوری را در ذهن خود میپرورانند، کار تربیتی را شروع میکنند. همه نگاه ها، همه سخنها و همه آنچه به طور مستقیم و غیرمستقیم ارادی و غیرارادی از آنها سر میزند، کتاب درس و سرمشق زندگی کودک و از عوامل موثر در تکوین شخصیت و رشد اجتماعی اوست. موضوع رشد روانی کودک و جلوگیری از آسیب های روانی به کودک باید خود را در برنامه های کلان، سرمایه گذاریها، قوانین و اسناد نشان بدهد.

اثربخشی، رشد مهارت، کودک و نوجوان، محیط خانواده.