تاثیر عصاره های آبی و الکلی میوه کاکتوس بر برخی ویژگیهای مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاه بابونه

محرک های زیستی به موادی با منشا بیولوژیکی گفته می شود که بدون در نظر گرفتن محتوای مواد مغذی، سبب افزایش کارایی تغذیه، فرآیندهای رشد و همچنین افزایش تحمل به تنشهای زیستی و غیر زیستی گیاهان می گردند. عصاره های گیاهی می توانند به عنوان محرک های طبیعی رشد گیاه یا آفت کش ها عمل کنند زیرا منبع غنی از ترکیبات زیست فعال می باشند. در این پژوهش، تاثیر غلظتهای مختلف عصاره های آبی و الکلی میوه گیاه کاکتوس(.(Opuntia stricta Haw بر برخی ویژگیهای مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاه بابونه (Matricaria chamomilla L.) مورد بررسی قرار گرفت. گیاهان بابونه به صورت فاکتوریل و در سه تکرار با غلظتهای صفر، ۲۵۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر عصاره های آبی و الکلی میوه گیاه کاکتوس از طریق محلول پاشی تیمار شدند. غلظتهای ۲۵۰ میکروگرم بر میلی لیتر عصاره های آبی و الکلی سبب کاهش شدید طول، وزن تر و بیوماس بخش هوایی و ریشه گیاه بابونه شدند بطوریکه تاثیر کاهشی عصاره های آبی بسیار بیشتر بود. با افزایش غلظت عصاره های میوه کاکتوس، این تاثیر منفی بر روند رشد کاهش پیدا کرده و در غلظت ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر، بیوماس بخش هوایی نسبت به کنترل افزایش پیدا کرد. محتوای نسبی آب گیاه متناسب با افزایش غلظت عصاره های میوه کاکتوس افزایش می یابد بطوریکه غلظتهای ۱۰۰۰ عصاره ها سبب بهبود ۱۰ درصدی در محتوای نسبی آب گیاه شدند. عصاره های الکلی میوه موجب افزایش شدید میزان رنگیزه های کلروفیل و کاروتنوئیدها نسبت به کنترل شدند در حالیکه عصاره های آبی تاثیر معناداری نداشتند. نتایج نشان می دهد که عصاره های الکلی میوه کاکتوس در بهبود تولید بیوماس و میزان فتوسنتز گیاه تاثیر مثبتی دارا می باشند.

کلیدواژه ها:

کاکتوس ، بابونه ، محرک زیستی ، کلروفیل