سرور عچرشاوی - آزمایشگاه ماهی شناسی و سیستماتیک مولکولی، بخش جانورشناسی، گروه زیست شناسی، دانشکدهعلوم، شیراز دانشگاه شیراز، ایران
حمیدرضا اسماعیلی - آزمایشگاه ماهی شناسی و سیستماتیک مولکولی، بخش جانورشناسی، گروه زیست شناسی، دانشکدهعلوم، شیراز دانشگاه شیراز، ایران

مطالعه حاضر به منظور توصیف مقایسه ای اسکلت ساقه دمی ماهیان خانواده بزماهیان منطقه غرب اقیانوس هند و آرام انجام شد. نه گونه متعلق به سه جنس Mulloidichthys vanicolensis)، Parupeneusheptacanthus، P. macronemus، P. margaritatus، P. rubescens، Upeneus doriae، U. sundaicus، U. tragula و(U. vittatus مورد مطالعه قرار گرفتند. با استفاده از تصاویر اشعه ایکس، پیکربندی اسکلت ساقه دمی و فرمول باله دمی، برای گونه های فوق گزارش گردید. نتایج نشان که شکل، اندازه و میزان اتصال استخوانهای منفرد اسکلت ساقه دمی و فرمول شعاعهای باله دمی میتواند در بین جنسها و گونه های همزاد متفاوت باشد . مقایسه دومین خار عصبی ستون فقرات نشان داد که در همه گونه ها به جز P. macronemus، کوتاه است. صفحات هیپورال ۱ و ۲معمولا۰ جدا هستند اما در دو گونه M. vanicolensis و U. doriaeپیوسته می باشند. صفحات هیپورال ۳ و ۴ در همه گونه ها به جز P. rubescens پیوسته هستند. استخوان پرهیپورال در تمام گونه های بررسی شده بلند و پهن بودند، و گونه P. macronemus بیشترین طول نسبی پرهیپورال را داشت. گونه های M. Vanicolensis، U. doriae، U. tragula و U. vittatus فاقد دومین استخوان یورونورال بودند. این تفاوتها نشان می دهد که ساختارهای اسکلت دمی ابزار مفیدی در مطالعه طبقه بندی گونه های بزماهیان هستند.

ریخت شناسی، تنوع، ویژگی های استخوان شناسی، اسکلت دمی، بزماهیان.