مینا بابشی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
لیلا شریفیان - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
بتول فقیه آرام - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
زهرا نصیری - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

در حال حاضر نابرابری های آموزشی، یکی از مقوله های بسیار مهم در حوزه برنامه ریزی آموزشی می باشد که سهم و نقش به سزایی درگسترش و بهبود آموزش دارد. هنگامی که از نابرابری یا برابری فرصت صحبت می شود منظور نابرابری فرصت بین دختران و پسران در برخورداری از آموزش، نابرابری بین اقلیت های مذهبی یا نابرابری در دسترسی به امکانات آموزشی در بین مناطق مختلف کشور می باشد. آموزش همواره از دغدغه ی دولت ها بوده ودر زمره ی مهمترین سیاست های عمومی قرار داشته است. تا جایی که آموزش و پرورش و نحوه ی بهره مندی از آن در جهان کنونی، یکی از شاخص های پیشرفت اجتماعی محسوب می شود. در این میان، فراهم آوردن شانس مساوی برای دستیابی همه دانش آموزان جامعه به فرصت های آموزشی مطلوب و برخورداری از عملکرد مطلوب آموزش دارای اهمیت می باشد. آموزش و پرورش پدیده ای عام و در عین حال منحصر به فرد می باشد و یکی از پایه های اساسی هرجامعه را تشکیل می دهد. و جامعه بدون آن نمی تواند به حیات خود ادامه دهد و منحصر به فرد از آن جهت که در رابطه با همه ابعادش، حاصل یک فرهنگ معین است. بنابراین بررسی آن مهم می باشد چون این امکان را فراهم می کند که به جامعه در همه اشکال پیچیده اش نزدیک شده و ساخت های عمیق زندگی مادی و غیرمادی را آشکار کند. در واقع می توان گفت آموزش و پرورش فرایندی است که از طریق آن دانش موجود انتقال یافته و مرزهای دانش وسیع تر می شوند.

آموزش و پرورش، برابری آموزشی، عدالت اجتماعی، دانش آموزان.