روش های تربیت اجتماعی در سیره امام صادق(ع)

انسان فطرتا موجودی اجتماعی است و برای برقراری روابط صحیح با انسا ن های دیگر، به تربیت اجتماعی نیاز دارد. تربیت اجتماعی هم چون سایر زمینه های تربیت، دارای مبانی، اصول و اهدافی است که اگر خلاف آن رفتار شود، نه تنها نتایج مطلوب حاصل نمی گردد؛ بلکه آسیب های فراوانی نیز به دنبال خواهد داشت. روش های مختلفی برای اجرای اصول و رسیدن به اهداف تربیت اجتماعی وجود دارد؛ ولی تنها آن مواردی موفق خواهند بود که از طریق شیوه ها و فنون موثر، دارای خطای کمتر و نتایج قطعی بیشتری باشند. روش های برگرفته شده از سیر معصومان((ع)) به سبب مقام عصمت و هدایت گری ایشان، این نیاز را به خوبی تامین می کند. در پژوهش حاضر، از میان معصومان((ع))، بررسی سیره امام صادق(ع) به دلیل فضای بازتر و فرصت بیشتری که آن حضرت نسبت به سایر ائمه((ع)) در اختیار داشتند، مورد توجه قرار گرفته است. بدین منظور از روش تاریخی تحلیلی در تبیین داده ها استفاده گردید و در نهایت، سه روش اصلی تقویت بینش، تقویت گرایش و تقویت کنش همراه با شیوه ها و فنون کاربردی، در قالبی منسجم و در عین حال، ساده و قابل اجرا از سیره ایشان به دست آمد.

کلیدواژه ها:

امام صادق(ع) ، سیره ، تربیت اجتماعی ، روش تربیتی ، بینش ، گرایش ، کنش