بتول سادات امینی - دانش آموخته سطح سه تفسیر و علوم قرآنی جامعه الزهرا(س)

«رضا» از بهترین فضایل اخلاقی و از بالاترین مقامات مومنین است که در نتیجه محبت کامل انسان به باری تعالی به وجود میآید. رضا به معنای بیرون آمدن بنده از رضای خویشتن و داخل شدن به رضایت محبوب است و در یک کلام، هر آنچه که محبوب اراده کند. این فضیلت معنوی قابلیت بررسی و دقت از منظرهایی چون دین پژوهی، اخلاق، کلام، جامعه-شناسی و روان شناسی را داراست و در این مجال سعی شده است ذیل بعد اخلاقی و با مویداتی از آیات، روایات و کلام حکما و رویکرد توصیفی تحلیلی به این مقام پرداخته شود. این جستار، پس از واکاوی واژه رضا و مقایسه آن با مفاهیم مرتبط و بررسی ریشه ها و آسیب شناسی آن، به شناخت مهم ترین راه های کسب این فضیلت اخلاقی از دو بعد نظری و عملی خواهد پرداخت. توجه به قضا و قدر الهی، شناخت ماهیت دنیا و مثبت اندیشی از جمله راه های نظری و یاد مرگ، عبادت و قناعت از راه های عملی کسب این فضیلت اخلاقی است.

رضا, تسلیم, ناخشنودی, کسب فضیلت