تحلیلی بر کنواسیون های مربوط به گازهای گلخانه ای در جهان

پروتکل کیوتو در سومین نشست متعهدین کنوانسیون تغییر آب و هوا در دسامبر سال 7991 ، به تصویب وزرای محیطی زیست و مقامات عالی رتبه کشورهای مختلف رسید و در فوریه 5002 لازم الاجرا شد. مهمترین ویژگی این پروتکل،تعیین اهداف کمی در زمینه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است . که بر اساس مفاد کنوانسیون تغییر آب و هوا ، مسئولیت اصلی و نخست در زمینه اجرای آن بر دوش کشورهای توسعه یافته است . با وجود خرسندی اولیه جهانی از شکل گیری پروتکل کیوتو و ارزیابی مثبت از آن و مکانیسم های وابسته ، واکنش کشورها یکسان نبود و گروه های جغرافیایی و تشکل های سیاسی اقتصادی موجود ، رفتارهای متفاوتی را در مورد آن - و رژیم ایجاد شده از سوی آن و همچنین تمدید یا خاتمه رژیم پس از سال 5075 در پیش گرفتند . گزارش راهبردی حاضر ضمن بررسی تعهدات ناشی از پذیرش پروتکل کیوتیو ، سناریو هیی مختلف برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در دوره پس از 5075 را مورد توجه قرار داده و پیشنهادهایی را برای حضورموثرایران در مذاکرات مربوط به رژیم جدید تعهدات در خصوص گازهای گلخانه ای، ارائه می دهد

کلیدواژه ها:

گازهای گلخانه ای ، کنوانسیون ، کیوتو ، آب و هوا