تحلیل و مقایسه تطبیقی وعده یک جانبه و پیمان حق تقدم در سیستم حقوقی ایران و فرانسه بر اساس تغییرات حاصل از اصلاحات سال ۲۰۱۶ در نظام حقوقی فرانسه

وعده یک جانبه و پیمان حق تقدم، دو نوع تعهد هستند که در نظامهای حقوقی مختلف ، به منظور ایجاد الزام برای یک یا چند شخص ، به کار می روند. این دو نوع تعهد، شباهت ها و تفاوتهایی با یکدیگر دارند. وعده یک جانبه ، تعهدی است که یک شخص به طور یک جانبه به نفع شخص دیگر ایجاد می کند. این تعهد، می تواند به صورت کتبی یا شفاهی باشد. در حقوق ایران، وعده یک جانبه ، در ماده ۱۰ قانون مدنی ، به عنوان یکی از عقود جایز، شناخته شده است . بر اساس این ماده، »عقد جایز آن است که هر یک از طرفین ، هر وقت بخواهد می تواند آن را فسخ کند.« پیمان حق تقدم، تعهدی است که دو یا چند شخص به طور متقابل به نفع یکدیگر ایجاد می کنند. این تعهد، به این معناست که هر یک از طرفین ، حق تقدم در انجام معامله ای را به نفع طرف دیگر، به رسمیت می شناسد. در حقوق ایران، پیمان حق تقدم، در ماده ۳۹ قانون مدنی ، به عنوان یکی از عقود لازم، شناخته شده است . بر اساس این ماده، »عقد لازم آن است که هیچ یک از طرفین ، حق فسخ آن را، بدون رضایت طرف دیگر، ندارد.« در سال ۲۰۱۶، اصلاحاتی در نظام حقوقی فرانسه به عمل آمد که برخی از قواعد مربوط به وعده یک جانبه و پیمان حق تقدم را تغییر داد. این اصلاحات، به منظور سادهسازی و تطبیق هرچه بیشتر حقوق قراردادهای فرانسه با حقوق قراردادهای بین المللی ، انجام شد .

کلیدواژه ها:

بیع ، وعده یک جانبه ، پیمان حق تقدم ، حقوق ایران ، حقوق فرانسه .