نرجس کابلی - دانشجوی کارشناسی ار شد ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس تهران
غلامرضا پزشکی راد - دانشیاردانشگاه تربیت مدرس
حسن صدیقی - دانشیار

امروزه یکی ازمسائل مهم دراموزش عالی بهطور عام و اموزش عالی کشاورزی به طورخاص ارزیابی مستمرکیفیت پژوهش و اموزش میباشد طی دودهه گذشته کشورهای متعددی کوششهای ویژه ای درجهت بهبود کیفیت اموزش عالی به عمل آورده اند آنها دراانجام این امر رهیافت های گوناگونی ازارزشیابی را به کاربرده اند درمیان این رهیافت هاارزیابی درونی ویژگی جامع و سیستماتیک دارد که منجر به بهبود کیفیت مستمر میگردد ازطریق ارزیابی درونی اعضای هیئت علمی فعالیت های گذشته گروه اموزشی را بررسی و نقاط قوت و فرصت ها و تهدید را برای طرح ریزی توسعه اینده گروه اموزشی شناسایی می کنند مطالعه تاریخچه ارزیابی کیفیت درایران نشان میدهد علیرغم اینکه پیگیری موضوع کیفیت درنظام اموزشی عالی ازخلال مکانیزم های بازرسی نظارت و ارزیابی بحث جدید به شمار نمی رود اما همواره کارامدی چنین روشهایی مورد سوال بوده است لذا دراین مقاله تلاش شده با تحقیق و جستجو دراسناد و مدارک مکتوب بانکهای اطلاعاتی به بررسی روند ارزیابی درونی و همچنین شناخت آن به عنوان رهیافتی مناسب درجهت بهبود کیفیت آموزش عالی پرداخته شود.

کیفیت ، ارزیابی، ارزیابی درونی ، آموزش عالی