بررسی تاثیر گرایش به همکاری با شرکای صنعتی و غیر صنعتی بر عملکرد صادراتی با نقش میانجی ظرفیت جذب(مورد مطالعه : شرکتهای صادراتی شهرستان سنندج)

بهبود عملکرد شرکتها در محیط صادراتی یکی از مهمترین دغدغه ها و مسائل مهم صاحبان سهام و مدیران واحدهایاقتصادی است . به همین خاطر مدیران با استفاده از روشها،سیاستهای و استراتژیهای مختلف ، سعی در اداره بهتر سازمان و ارائه عملکرد ممتازدارند. هدف از انجام اصلی پژوهش حاضر، شناسایی نقش میانجی ظرفیت جذب بر رابطه بین گرایش به همکاری با شرکای صنعتی و غیر صنعتی بر عملکرد صادراتی است . این پژوهش بر حسب روش، توصیفی و از شاخه همبستگی ، به لحاظ زمانی ، تک مقطعی و از نظر هدف، کاربردی است . تعداد جامعه آماری ۹۶ شرکت صادراتی شهر سنندج بودند که از این تعداد، ۷۶ شرکت به عنوان نمونه انتخاب شده است . روش نمونه گیری، تصادفی ساده و ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه های استاندارد گرایش به همکاری با شرکای صنعتی و غیر صنعتی ، ظرفیت جذب و عملکرد صادراتی میباشد. جهت تعیین روایی پرسشنامه ها از روایی محتوا و روایی سازه، و برای سنجش پایایی پرسشنامه ها از روش آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شده است . یافته های مهم پژوهش حاکی از وجود تاثیر معنادار و مثبت گرایش به همکاری با شرکای صنعتی و غیر صنعتی بر ظرفیت جذب و عملکرد صادراتی و ظرفیت جذب بر عملکرد صادراتی میباشد. همچنین نتایج مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزار اسمارت پی ال اس نقش میانجی ظرفیت جذب را بر رابطه بین گرایش به همکاری با شرکای صنعتی و غیر صنعتی بر عملکرد صادراتی تایید کرد.

کلیدواژه ها:

گرایش به همکاری با شرکای صنعتی و غیر صنعتی ، ظرفیت جذب ، عملکرد صادراتی