مهدی هاشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر

آموزش به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه متوازن، نقشی کلیدی در توانمندسازی افراد، ارتقای سطح آگاهی و مشارکت آنها در حل مسائل جامعه ایفا می کند. تحقیقات آموزشی به عنوان زیربنای سیاستگذاری آموزشی، نقشی محوری در شناسایی چالش ها و فرصت های پیش روی نظام آموزشی و ارائه راهکارهای مبتنی بر شواهد برای ارتقای کیفیت و عدالت آموزشی دارد. در دنیای پیچیده و در حال تحول امروز، اتخاذ سیاست های آموزشی کارآمد و اثربخش بیش از هر زمان دیگری ضروری است. تحقیقات آموزشی با ارائه شواهد علمی به سیاستگذاران، آنها را در تدوین و اجرای سیاست هایی یاری می کند که به طور موثر به نیازهای متنوع دانش آموزان پاسخ دهد و آنها را برای زندگی در دنیایی متوازن آماده کند. با وجود اجماع جهانی بر اهمیت تحقیقات آموزشی در ارتقای سیاستگذاری آموزشی برای توسعه متوازن، شکاف قابل توجهی بین یافته های تحقیقاتی و عمل سیاستگذاری وجود دارد. این شکاف ناشی از عوامل متعددی از جمله کمبود ظرفیت تحقیقاتی، ضعف در ارتباطات بین محققان و سیاستگذاران، و فقدان اراده سیاسی برای استفاده از شواهد علمی در تصمیم گیری های آموزشی است. این مقاله به بررسی نقش تحقیقات آموزشی در ارتقای سیاستگذاری آموزشی برای توسعه متوازن می پردازد.

تحقیقات آموزشی، سیاستگذاری آموزشی، توسعه متوازن، ارتباطات، عدالت آموزشی