فاطمه کلانتر - دکتری حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ، یزد، ایران
مهدیه اژدری - کارشناس ارشد حسابداری، دانشگاه علم و هنر، یزد، ایران
یگانه زارع - دانشجوی کارشناسی حسابداری مالی، دانشگاه دخترانه الزهرا، میبد، ایران

حسابداری بهای تمام شده را می توان به عنوان بازوی مدیریت جهت برنامه ریزی و کنترل عملیات و فعالیت های اقتصادی سازمان تلقی کرد. سیستم حسابداری بهای تمام شده سنتی دیر زمانی است که ظرفیت و قابلیت پاسخگویی به نیازهای مدیریت نوین و کمک به حل مسئله در محیط های سازمانی جدید را از دست داده است. آثار ناشی از تغییرات تکنولوژیک، تشدید رقابت و تغییرات سریع در انتظارات و خواسته های مشتریان، جهانی شدن تجارت و تغییرات ساختاری که در نگرش مدیریت و الگوهای سازمانی پدید آمده است، مجموعا موجب شده است که دست اندرکاران و صاحب نظران دانش و حرفه حسابداری مدیریت در بخش های آکادمیک و حرفه ای با در هم آمیختن جنبه های نظری و کاربردی مفاهیم حسابداری مدیریت به ابداع روش ها و تکنیک هایی برای پاسخگویی به نیازهای جدید سازمان ها و مدیران بپردازند. توجه به عامل برنامه ریزی و تعیین اهداف سازمان بدون توجه به عامل بهایابی عملا امری ناممکن می باشد میزان دسترسی به اهداف و برنامه های سازمان و فرآیندهای آن به تنهایی گویای عملکرد بهره وری سازمان ها نمی باشد. مدل بهایابی برمبنای فعالیت زمان گرا فرآیند بهایابی است برای تخصیص هزینه های منابع به طور مستقیم به محصولات و خدمات، لذا هدف از اجرای این پژوهش شناسایی و تبیین روش بهایابی بر مبنای فعالیت زمانگرا به عنوان پدیده نوظهور در محاسبه بهای تمام شده محصولات و خدمات می باشد.

حسابداری مدیریت، بهایابی، بهایابی سنتی، کاهش هزینه، بهبود برنامه ریزی، بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا