مقایسه کارایی برخی قارچ کش ها و ترکیبات غیر سمی در کنترل بیماری بلایت زودرس سیب زمینی
عنوان مقاله: مقایسه کارایی برخی قارچ کش ها و ترکیبات غیر سمی در کنترل بیماری بلایت زودرس سیب زمینی
شناسه ملی مقاله: JR_ARPP-13-1_004
منتشر شده در در سال 1403
شناسه ملی مقاله: JR_ARPP-13-1_004
منتشر شده در در سال 1403
مشخصات نویسندگان مقاله:
مجتبی مرادزاده اسکندری - بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، خراسان رضوی، مشهد، ایران
محمد رضا حسینی - بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، خراسان رضوی، مشهد، ایران
خلاصه مقاله:
مجتبی مرادزاده اسکندری - بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، خراسان رضوی، مشهد، ایران
محمد رضا حسینی - بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، خراسان رضوی، مشهد، ایران
بیماری بلایت زودرس سیب زمینی توسط قارچ های Alternaria solani و A. alternata ایجاد می شود. میزان خسارت این بیماری بسیار متغیر و بین %۷۸-۵ گزارش شده است. در این پژوهش، تاثیر ترکیبات پروپاموکارب + فنامیدون SC۴۵%، کلرتالونیل WP۷۵%، آزوکسیاستروبین + دیفنوکونازول SC۳۲.۵%، بوسکالید + پیراکلوستروبین WG۳۳.۴%، سیموکسانیل + هیدروکسید مس، بیکربنات سدیم، کلرید کلسیم، ترکیبات بیولوژیک کانگ می و پارس باسیل در کنترل بیماری در آزمایشگاه و گلخانه مورد مقایسه قرار گرفت. به طورکلی، تمام ترکیبات در مقایسه با شاهد، باعث کاهش رشد میسلیومی دو گونه آلترناریا شدند. بیشترین تاثیر در کاهش رشد میسلیومی A. alternata مربوط به آزوکسی استروبین + دیفنوکونازول با غلظت ۳۰ پی پی ام و بوسکالید + پیراکلوستروبین با غلظت ۱۰۰ پی پی ام بود. سیموکسانیل + هیدروکسید مس با دو غلظت ۱۵۰ و ۲۰۰ پی پی ام تنها پنج درصد باعث کاهش رشد میسلیومی این گونه شد. در بررسی های گلخانه ای، آزوکسی استروبین+ دیفنوکونازول با غلظت یک در هزار موثرترین و پارسباسیل نیز با غلظت یک درصد، کماثرترین ترکیب در کاهش شاخص شدت بیماری ناشی از A. alternata بودند. در مورد A. solani، آزوکسی استروبین + دیفنوکونازول با غلظت ۳۰ پی پی ام، بیکربناتسدیم با غلظت ۲۰۰۰۰ پی پی ام و بوسکالید+ پیراکلوستروبین با غلظت ۱۰۰ پی پی ام باعث کاهش %۹۹ رشد میسلیوم شدند. سیموکسانیل + هیدروکسید مس با دو غلظت ۱۵۰ و ۲۰۰ پی پی ام به عنوان کم اثرترین ترکیب، حدود %۲۶ مانع از رشد میسلیوم این گونه شد. در گلخانه نیز، آزوکسی استروبین + دیفنوکونازول با غلظت یک در هزار و بوسکالید + پیراکلوستروبین با غلظت ۵/۰ در هزار باعث کاهش %۱۰۰ شاخص شدت بیماری ناشی از A. solani شدند. کانگ می با غلظت یک درصد، تنها پنج درصد شاخص شدت بیماری را کم کرد و در عین حال با تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشت.
کلمات کلیدی: لکه موجی, آلترناریا, دیفوروبین, سیگنوم, بیکربنات سدیم
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1980877/