لیلا عسگری دوست - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد محلات،دانشگاه آزاد اسلامی، محلات، ایران

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر خشونت خانگی و احساس خودکارآمدی در زنانخشونت دیده در شهر قم انجام شده است. مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی که در آن از طرح پیش آزمون - پس آزمون باگروه کنترل با سنجش در خط پایه پس از مداخله و پیگیری ۳ ماهه با گروه کتترل انجام گرفت. از بین ۱۱۵ تفر از زنان خشونتدیده که مورد مصاحبه اولیه قرار گرفتند ۴۰ نفر از زنان خشونت دیده ساکن شهرستان قم که در طی ماه های فروردین تاتیر۱۴۰۱ به مراکز سلامت مراجعه کردند. با در نظر گرفتن ملاک های ورود در ماه های فروردین تا تیر ۱۴۰۱ وارد مطالعه شدند و بهطور تصادفی به گروه آزمایش برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (n=۲۰ ) و کنترل (n=۲۰) گماشته شدند. کلیهشرکت کنندگان پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه استاندارد سنجش خشونت نسبت به زنان را درسه مرحله تکمیل کردند. فرضیه های مربوط به آثربخشی مداخله پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیلشدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد میانگین متغیر های در مرحله پیش آزمون بین دوگروه تفاوت معنی داری وجود ندارد کهنشانگر همگن بودن دو گروه پژوهش در مرحله پیش آزمون است. اما تفاوت بین دو گروه در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوتمعنی داری بود که می تواند حاکی از اثربخشی مداخله بر متغیرهای دکر شده و نیز پایداری اثربخشی در مرحله پیگیری بودهاست. نتایج این پژوهش نشان داد که درمان مذکور می تواند در افزایش احساس خودکارآمدی و کاهش خشونت نسبت به زنان درجهت توانمند سازی زنان خشونت دیده به عنوان مداخله روانشناسی استفاده شود و این درمان در اولویت درمانی قرار داده شود.

خودکارآمدی، خشونت خانگی، برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی