مهدی عمانی - آموزشیار معلم، گروه آموزش متوسطه، آموزش و پرورش، ارشق، ایران(نویسنده مسئول).
مریم شیریان نسل - دانش آموخته دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی، پژوهشگر مرکز تحقیقات حقوق، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران
حسین بیگی - عضو هیئت علمی وابسته، گروه آموزشی حقوق جزا و جرم شناسی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران.
زهرا بوداقی آلنی - مربی معلم، گروه آموزش متوسطه، آموزش و پرورش، ارشق، ایران.
سجاد رحمتی ترکاشوند - دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران.

آرایش کردن یکی از وابستگی های رایج در هر عصری بوده و با توجه به پیشرفت جوامع از لحاظ تکنولوژی، ساخت و استفاده از ملزومات آرایشی نیز به اوج خود رسیده است. هر چند آرایش کردن از متعلقات مادران محسوب می شود، ولی این امر به دلیل ارتباط گرفتن کودکان با محیط پیرامون خود، کنجکاوی، کمال طلبی و نیز تقلیدی بودن رفتار آن ها، می تواند تبدیل به مهمترین علایق، در آن دوران شود. به لحاظ فقهی، هر آن چیزی که موجب اضرار به سلامتی و بدن شود، ممنوع و حرام می باشد، به همین جهت، آرایش کردن که از موجبات ضرر به بدن را فراهم می کند، حرام بوده و اجتناب از آن بر هر فردی واجب می باشد. روش تحقیق در این نوشتار به صورت توصیفی - تحلیلی بوده که در آن به بررسی فقهی آرایش کردن و مضرات حاصل از آن پرداخته و نتایج حاصله از این نوشتار که پس از بررسی های علمی و عملی به دست آمده، آن را به عنوان تهدیدی حاد بر سلامتی و آینده کودک شناسایی کرده و در نهایت، به ارائه راهکارهایی جهت پیشگیری از آرایش کردن کودکان خواهیم پرداخت.

آرایش کردن، غرور کاذب، سلب اعتماد، بیماری های روانی، بیماری های تنفسی