شواهد تجربی از مبانی ژنتیکی پیدایش و توسعه زبان در گونه انسان خردمند

توانایی ارتباط و انتقال دانش بر پایه پیدایش و توسعه زبان در انسان خردمند (Homo sapience) او را در بین موجودات مختلف و حتی پرایماتها منحصر به فرد ساحته و زمینه تسلط او بر چهان و سایر مخلوقات را فراهم آورده است. در این گفتار سعی خواهد شد شواهد زیست شناختی از نقس ژنتیک و تعییرات ژنتیکی در توسعه این توانایی ارائه گردد. این شواهد بر پایه مطالعات مختلف به ویژه ژنتیک رفتاری و زیست شناسی تکاملی به دست آمده است. بررسی خواهد شد که چگونه عملکرد شبکه ای ژن ها و تنطیم بیان آنها، و همچنین کنترل اپی ژنتیکی ژن ها در ارتباط با مهارت ها و یادگیری های جدید، کمک نموده است تا تغییرات به ظاهر جزئی در ژنتیک، ظهور تواتایی تحول آفرینی مانند زبان را در گونه انسان خردمند ممکن سازد. امید است درک عمیق تر مدل ژنتیکی توسعه زبان به درک مدل های کارکردی و زبان شناسی زبان کمک نماید.

کلیدواژه ها:

زبان ، انسان خردمند ، اپی ژنتیک