محمد کریمیان - سطح دو حوزه
هاجر محمدی آیدغمیشی - کارشناسی آموزش ریاضی
حبیبه فتح اللهی - کارشناسی الهیات ومعارف اسلامی

انسان موجودی چندبعدی است که در کنار نیازهای مادی و جسمانی، به نیازهای معنوی نیز احتیاج دارد. سلامت معنوی به عنوان یکی از ابعاد مهم سلامت روان، به معنای یافتن معنا و هدف در زندگی، احساس تعلق به چیزی فراتر از خود و داشتن یک رابطه مثبت با معنویت و ارزش های والا است. مدرسه به عنوان دومین خانه ی هر فرد، نقشی کلیدی در تربیت و پرورش دانش آموزان ایفا می کند. در این میان، معلمان به عنوان مهم ترین رکن تعلیم و تربیت، می توانند نقش بسزایی در ارتقای سلامت معنوی دانش آموزان داشته باشند. رفتار و الگوی رفتاری معلم، به عنوان یکی از مهم ترین عوامل موثر در یادگیری و تربیت دانش آموزان، در سلامت معنوی آنان نیز نقشی تعیین کننده دارد. معلمان با رفتار و منش خود می توانند الگویی مناسب برای دانش آموزان باشند و به آنها در یافتن معنا و هدف در زندگی، تقویت باورهای دینی و معنوی و ارتقای اخلاقیات کمک کنند. سلامت معنوی در دوران کودکی و نوجوانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چرا که در این دوران، پایه های هویت و باورهای افراد شکل می گیرد و آموزه های معنوی درونی می شود. دانش آموزانی که از سلامت معنوی بالایی برخوردارند، از ثبات عاطفی و روانی بیشتری برخوردارند، در برابر مشکلات و چالش های زندگی مقاوم ترند و در مسیر زندگی هدفمندتر حرکت می کنند. بنابراین، توجه به سلامت معنوی دانش آموزان و ارتقای آن از طریق برنامه های آموزشی و تربیتی مناسب، امری ضروری و حیاتی است. با توجه به اهمیت سلامت معنوی و نقش کلیدی معلمان در ارتقای آن، این سوال مطرح می شود که الگوی رفتاری معلم چه تاثیری بر سلامت معنوی دانش آموزان دارد؟ در این پژوهش به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت و به دنبال یافتن پاسخی برای این سوال خواهیم بود که چگونه معلمان می توانند با الگوی رفتاری مناسب، به ارتقای سلامت معنوی دانش آموزان خود کمک کنند.

سلامت معنوی، الگوی رفتاری، معلم، دانش آموز، تربیت معنوی، آموزش و پرورش.