مجید باقری - کارشناسی رشته مکانیک حرارت در سیالات، کارشناس امداد خودرو شهرداری شیراز.
مهران باقری - کارشناسی رشته عمران، مسئول امور پل سازی سازمان عمران شهرداری شیراز.
حسین قاسمی - کارشناسی رشته مدیریت، کارشناس نظارت شهرداری شیراز.

هدف مقاله حاضر بررسی توسعه فیزیکی شهر مطابق با ملاحظات و ضوابط و مقررات زیست محیطی می باشد که به منظور بررسی هدف از روش توصیفی- تحلیلی بهره گرفته است. در دهه های اخیر شهر در ایران به محور زندگی اقتصادی- اجتماعی تبدیل شده است و آنچه به مشکلات شهری معروف است هرروز بیشتر نمایان گشته است با گسترش پدیده شهرنشینی و شهر گرایی و توسعه مهاجرت به شهرها و گسترش کالبدی آن ها مشکلات شهرها روزبه روز بیشتر خواهد شد اندیشه توسعه، چون هر پدیده دیگر تحول و تکامل یافته است در حقیقت توسعه به معنی کوشش آگاهانه نهادی شده و مبتنی بر برنامه ریزی برای ترقی اجتماعی و اقتصادی جامعه منحصربه فرد قرن بیستم است آنچه موضوع برنامه ریزی برای حریم شهر و حفاظت از این اراضی را ضروری می سازد، مسائل ناشی از رشد کلان شهرها، پیدایش و رشد شتابان سکونتگاه های پیرامونی در این محدوده است. مطابق قانون، حریم شهر عبارت است از قسمتی از اراضی بلافصل پیرامون محدوده شهر که تحت نظارت و کنترل شهرداری و در محدوده تقسیمات کشوری است و توسعه پایدار شهرها با رعایت اولویت حفظ اراضی کشاورزی، باغات و جنگل ها، تنها در چارچوب ضوابط و مقررات مصوب طرح های جامع و هادی امکان پذیر است. مطالعات انجام شده بیانگر این است که با نزدیک نمودن اهداف حفظ محیط زیست با برنامه ریزی و طراحی، علاوه بر حفظ اراضی کشاورزی، می توان میزان آسیب پذیری محیط را نیز به حداقل رساند. تنظیم الگوی مصرف زمین، برقراری ضوابط اصولی در تفکیک زمین، افزایش تراکم ساختمانی و از همه مهم تر افزایش آگاهی های اجتماعی و ایجاد باورهای عمومی مبنی بر بی بدیل بودن زمین، از ابزارهای مهم این مدیریت اند. نتایج نشان می دهد کلان شهرها جمعیت زیادی را در خود جا داده که این امر خود منجر به گسترش و شدت فشارهای وارده بر محیط زیست و درنتیجه به بروز انواع آلودگی های زیست محیطی، تخریب منابع و کاهش فضاهای طبیعی و در پی آن افزایش نیاز شهروندان به محیط زیستی سالم و درنتیجه افزایش انتظارات آنان از مدیران و برنامه ریزان شهری شده است .

شهر ، توسعه فیزیکی ، توسعه پایدار شهری ، ضوابط و مقررات زیست محیطی.