علی حداد رحمتی - گروه حقوق کیفری و جرم شناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران.
محمد علی طاهری بجد - گروه حقوق کیفری و جرم شناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران.
سید حسن هاشمی - Dept. of Criminal Law and Criminology, Birjand Branch, Islamic Azad University, Birjand, Iran

زمینه: حفاظت از اراضی زراعی و باغی امری ضروری است؛ در مقابل آن تغییر کاربریهای غیرمجاز که به یک تراژدی تبدیل شده است، با اجرای قوانین و مقررات حاکم بر حفظ کاربری اراضی زراعی و باغها جلوگیری از تغییر کاربریهای غیرمجاز امکان­پذیر می­باشد. متاسفانه امروز اراضی مستعد کشاورزی بدون توجه به دستاوردهایی که برای بشر دارند با سرعت، عملیات ساخت و ساز در آنها انجام می شودکه از لحاظ اخلاقی کاری ناشایست است. مطالعه حاضر با هدف بررسی  و تحلیل اخلاقی تغییر کاربری اراضی زراعی و باغات شکل گرفت. نتیجه­ گیری: نقش اراضی کشاورزی برای تامین امنیت غذایی برای نسل های امروز و آینده بسیار کارساز، مفید، حیاتی و سرنوشت ساز بوده و اینکه حفاظت از اراضی کشاورزی وظیفه اخلاقی دولتهاست. لذا تدوین و تصویب قانون حفظ اراضی زراعی و باغها در واقع برای مقابله با تغییر کاربریهای غیر مجاز و تخریب اراضی کشاورزی و حفاظت و بهره برداری از آنها بوده است، زیرا حفاظت از آبها، معادن و منابع طبیعی و اراضی کشاورزی از مهمترین موارد مطرح در اخلاق زیست محیطی است. از باب اخلاقی باید گفت: قلمرو قاعده تسلیط و قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغها در خصوص اعمال حق مالکیت و سلطه مالک بر مایملک خویش و حق و حقوق افراد است و با اینکه موضوع هر دو مقوله اعمال حق است ولی فرق اصلی در این است که قاعده تسلیط بر اعمال مالکیت فرد برملک خویش دلالت دارد و قانون حفظ کاربری بر نحوه اعمال حقوق مالکانه و حفظ حقوق جامعه و افراد آن دلالت می کند.

Bioethics, Change of use, Agricultural lands and gardens, اخلاق زیست محیطی, تغییر کاربری, اراضی زراعی و باغات