شعله نجاتی - کارشناسی ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نوشهر .
معصومه یوسف خواه رودسری - کارشناسی الهیات و معارف اسلامی گرایش فقه و حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال واحد قلهک .
طاهره قره خانی - کارشناسی ادبیات عرب، دانشگاه آزاد شیراز .
محمدصادق محمدی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه تهران پردیس فارابی

سازمان آموزش و پرورش از نظر اجتماعی، فرهنگی، اخلاقی، اقتصادی و فراهم کردن زمینه تکامل و رشد آدمی دارای اهمیت بسیار است. از نظر اجتماعی، جامعه شناسان آموزش و پرورش را وسیله اداره و کنترل جامعه تعریف کرده و آن را عامل بقاء و دوام تمدن ها به حساب آورده و بر این باورند که: مجموعه دانش ها و مهارت های بشری به میزان غیرقابل تصوری افزایش یافته و ارتباط انسان ها هم پیچیده تر شده است. این امر رفته رفته نوعی دخالت آگاهانه را در جریان انتقال فرهنگ بشری از طریق ایجاد در گسترش سازمان های آموزشی و پرورشی ضروری ساخته است. از نظر اقتصادی آموزش و پرورش نوعی سرمایه گذاری پرحجم و پر ثمر تلقی می شود که اثر بخشی و بازدهی کیفی و کمی آن در دراز مدت به دست می آید زیرا به کمک سازمان های آموزش و پرورش نیروهای انسانی کارآمد در بخش های صنعت، خدمات و کشاورزی تربیت می شوند. زمینه برای رشد اقتصادی، توسعه صنعتی، بالا رفتن کیفیت زندگی و سرانجام استقلال فرهنگی و سیاسی فراهم می گردد .

آموزش، معلم، آموزش و پرورش، مدارس، تربیت.