یوسف لطفی

وقایع نویسان و تاریخ نگاران خلیج فارس، همواره اوضاع سیاسی و اقتصادی منطقه را از دیدگاه استعمارگران برسی و تحلیل کرد اند و کمتر از بعد حقوقی مخصوصا حقوق بین المللی مورد نقد و بررسی قرار داده اند. تحولات دانش فنی تمامیت منابع و اعمال کمیت ها کشورهای ساحلی را به شدت آسیب پذیر کرده و کوشش های دو دهه اخیر کنفرانس های منطقه ای و بین المللی همه به منظور دستیابی به یک نظم نسبی در مراودات دریایی بوده است. اما امروزه تنها بخش کوچکی از مسائل و اختلاف و تناریخ در رویاها حل وفصل و قواعد مدرن هنر مقبولیت عام در جامعه بین المللی کسب نکرده است. هنوز کشورهای پیشرفته صنعتی آمادگی برخورد منصفانه با مسائل جاری جهان برای تنظیم روابط عادلانه بین کشورهای فقیر و غنی را ندارند. در این گیردار تمامیت، منافع و حاکمیت ملی کشورهای ساحلی، که امکانات مقابله با دانش فنی پیشرفته را ندارند، معرض تهدید و تهاجم وتعارض قرار دارد.حقوق و قانون آنطور که شایسته است احکام برقراری نظم عمومی دنیا را ندارد و با این وجود قواعد، موازین و قوانین بین الملل به عنوان مامن هر چند نامطمئن، مواردی است که کشورهای جهان سوم برای اعمال حاکمیت و فقط منافع و حقوق خود را در دریاهای مجاور خویش می توانند به آن توسل جویند.

حاکمیت، خلیج فارس، تنگه هرمز، وضعیت ژئوپلیتیک