رقیه شاهرخ فر - دانشجوی کارشناسی موسسه آموزش عالی زند شیراز

اصل آزادی در قراردادها که با عنوان اصل آزادی قراردادی نامیده و شناخته می شود به داوری بین المللی متکی و وابسته است و در حل و فصل مناقشات و اختلافات خصوصی افراد مورد توجه و استفاده قرار می گیرد. برای داوری در این اختلافات محدودیت هایی وجود دارد و داوران نمی توانند از این محدودیت ها عدول نمایند. طبیعی است که عدول از این محدودیت ها باعث بطلان آراء صادر شده می شود و این خود موجب دردسرهایی در این زمینه ها می شود. یکی از این موارد که در داوری بین المللی دارای اهمیت است تابعیت داور است. البته در در بند یک ماده یازده قانون نمونه آنسیترال صراحتا قید شده است که هیچ شخصی به دلیل تابعیت خود از تصدی به عنوان داور محروم نخواهد شد، مگر طرفین به نحو دیگری توافق کرده باشند. اما در قانون داوری تجاری بین الملل ایران که الگوبرداری روشن و مصرحی از قانون نمونه آنسیترال انجام داده است این مهم لحاظ نشده و تابعیت افراد مورد ایراد واقع شده است بنابراین رجوع به قانون داوری تجاری بین المللی ایران نیز از اهمیت والایی در این مداقه علمی برخوردار است. این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و بر مبانی کتابخانه ای استوار است.

داوری تجاری، قانون نمونه آنسیترال، داور، تابعیت