پریناز محمودنژاد سیاوان
کیوان محمودی دلی

هدف پژوهش حاضر واکاوی علل موفقیت یا شکست ارزشیابی توصیفی در ایران و ژاپن است. ارزشیابی یکی از ارکان مهم آموزش و پرورش و بخش جدایی ناپذیر آن است و ارزشیابی توصیفی طرحی برای ارزشیابی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی است که یکی از ویژگیهای آن اعام نتایج ارزشیابی به صورت توصیفی است. بر اساس این طرح معلم با به کارگیری روشها و ابزارها ی متنوع به دنبال اطاعاتی استکه بر اساس آن بتواند درباره بهبود یادگیری دان ش آموزان و بهینه سازی روشهای تدریس خود تصمیم گیری کرده و اقدامات ضروری به اجرا درآورد.پژوهش حاضر بر اساس ماهیت و روش گردآوری داده ها، یک پژوهش توصیفی-پیمایشی و نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش تمام مقاات علمی انجام شده در این حوزه است که نمونه آماری مورد استفاده از آن ۰۳ مورد است. براساس یافته های این پژوهش، متاسفانه ارزشیابی توصیفی در ایران بر خاف ژاپن، به علت شیوه اجرای نامناسب،آموزش ناکافی معلمان و عدم زیرساخت های ازم و نبود نظارت مستمر موفق نبوده است.بنابراین، پیشنهاد می شود با آسیب شناسی وضعیت موجود و با توجه به مفید بودن بالقوه طرح ، بر کارایی آن افزوده شود.

واکاوی ، ارزشیابی توصیفی ، ایران ، ژاپن.