سیده راضیه طاهری

روسپیگری انجام رفتار جنسی با هدف کسب منافع مادی از جمله آسیب های اجتماعی است که هر چند اختصاص به زناننداشته و مردان نیز مبتلا به آن هستند، لیکن قشر زنان بیش از مردان در معرض خطر این پدیده می باشند. عوامل مختلفیاعم از فردی و اجتماعی در بروز روسپیگری سهیم می باشند. علل روانی همچون روانپریشی، معلولیت های ذهنی و اختلالشخصیت و عوامل اجتماعی نظیر اعتیاد، فرار از منزل، سابقه زندان، انواع خشونت علیه زنان و قاچاق زنان با هدفبهرهکشی جنسی در گرایش به روسپیگری می توانند نقش داشته و سلامت جامعه را به مخاطره اندازند. علاوه بر آن زنانممکن است به دو گونه حرفه ای و غیر حرفه ای در این رفتار ناهنجار مداخله نمایند. کنترل روسپیگری به عنوان یک معضلاجتماعی که مرتبط با عوامل مختلفی است مستلزم اتخاذ سیاست جنایی خاص در حوزه جرایم جنسی است. به ویژه آنکهامروزه این پدیده به صورت سازمان یافته و در سطح بین المللی رخ می دهد. سیاست جنایی در این حوزه می بایست طیفوسیعی از تدابیر و راه های پیشگیرانه که بر حسب عوامل موثر بر روسپیگری در جامعه تنظیم شده است را در بر داشتهباشد. هر چند وجود تدابیر کیفری به منظور مقابله با این پدیده ناهنجار ضروری است لیکن طریق یگانه و کافی برایمبارزه با آن نبوده و تدابیر پیشگیرانه حمایتی از اولویت برخوردار هست. مقامات و مراجع مسئول در امر سیاست جنایینمیبایست روسپیان را به نحو مطلق بزهکار پندارند، و بلکه لازم است آنان را به نوعی قربانیان این پدیده ناهنجار اجتماعیتلقی و اقدامات حمایتی از آنان را به منظور پیشگیری از قرار گرفتن در معرض خطر مجدد روسپیگری به عمل آورند.رویکرد حمایتی و پیشگیرانه از روسپیان افزون بر آنکه امری عقلی و مورد تایید شرع و ترجمان اصل نهی از منکر است دراسناد بین المللی نیز بر آن تاکید شده است. پیشگیری حمایتگرانه منوط به معیارهای سنجیده ای همچون آموزش،گشایش های اقتصادی، اقدامات فرهنگی و ارائه خدمات مددکاری، بهداشت روانی و ترک اعتیاد به منظور مبارزه با عللروسپیگری به جای مبارزه با معلول است.

آسیب اجتماعی، روسپیگری، سلامت جامعه