عبداله محمدی - کارشناسی مکانیک متوسط دوم، دانشگاه ازاد دلواربوشهر
نگین یزدان بخش - کارشناسی ارشد گرایش مشاوره توانبخشی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
سمیه شریعتی شیری - کارشناسی حقوق، دانشگاه پیام نور واحد داراب،
زهره جمشیدی نیا - کارشناسی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ازاد اسلامی واحد تربت حیدریه

همبستگی افراد بشر به یکدیگر به قدری روشن است که به توضیح احتیاج ندارد و همین وضوح، بعضی از روان شناسان را به فطری دانستن آن معتقد کرده است. ولی مسلم است اگر ما به طور منفرد زندگی می کردیم، و از پرتو اجتماع بهره نمی بردیم نه درست می توانستیم ببینیم نه درست بشنویم و نه درست حرف بزنیم در نتیجه، از قدرت تفکر به معنای اعم که تقریبا تنها مزیت انسان بر سایر حیوانات محسوب می شود محروم می ماندیم زیرا دیدن، شنیدن، گفتن و اندیشیدن وقتی معنا و مفهوم پیدا می کند که فرد رابطه آن ها را به امور دیگر کشف کند و درباره ی آن ها چیزی به ما گفته باشد و اگر این رابطه قطع شود میان انسان و حیوان چندان تفاوتی وجود نخواهد داشت. انسان از راه حواس با دنیای خارج مربوط می شود و حواس هنگامی پرورش می یابند که شخص از خردسالی با عده دیگر از همنوعان خود انس و الفت داشته باشد و از تجارب آن ها استفاده کند بنابراین، استعدادهای بدنی و ذهنی کودک متناسب با میزان ادراک اجتماعی و میل به همکاری او با دیگران پرورش می یابند و اگر رشد اجتماعی کودک درست انجام نگیرد موفقیت او در ابراز استعدادها و استفاده از آن ها بسیار کم خواهد بود. خلاصه، کودک همه مفاهیم احساسات، گرایش ها و مهارت های خود را در زمینه ای از زندگی گروهی کسب می کند.

مدارس، تعالی اجتماعی، نوجوانان، بهداشت روانی، سلامت روانی.