جمال بیدادی - دانشجوی دکتری، مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
حامد همپائیان میاندواب - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
حامد سعیدی گوگرچین - دانشیار، مهندسی خودرو، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران

در این مقاله به بررسی کارایی روش اتصال چسبی جهت ساخت تقویت کننده های فلزی جدارنازک با مقطع مربعی مورد استفاده در بدنه شناورهای دریایی پرداخته شد. در ابتدا به کمک روش تجربی الگوی تغییر شکل و فروریزش پلاستیک تحت بارگذاری خمشی سه نقطه مورد بررسی قرار گرفت. ملاحظه گردید که مناسب ترین حالت برای بارگذاری خمشی شرایطی می باشد که در آن جهت نیروی اعمالی خارجی عمود بر سطح مقطع اتصال چسبی باشد. زیرا در این حالت جدایشی در ناحیه اتصال و در حین تغییر شکل پلاستیک چسبنده ها اتفاق نمی افتد. از آنجا که یکی از مهم ترین چالش ها در استفاده از سازه های اتصال چسبی دستیابی به تکنیکی جهت پیش بینی جدایش بین چسبنده ها و بروز آسیب در لایه چسب می باشد، لذا به کمک نرم افزار آباکوس به مدلسازی عددی سازه جدارنازک اتصال چسبی مورد بررسی پرداخته شد. در مدل عددی رفتار مادی لایه چسب به کمک مدل ناحیه چسبناک دوخطی و رفتار مادی چسبنده های فلزی به کمک مدل الاستیک-پلاستیک شبیه سازی شد. نتایج مدلسازی عددی در تطبیق بسیار خوبی با نتایج آزمایشگاهی بدست آمد بطوری که می توان از آن برای شبیه سازی رفتار سازه در حالات دیگر بارگذاری از جمله بارگذاری محوری بدون انجام تست های آزمایشگاهی استفاده نمود.

تقویت کننده فلزی، سازه های جدارنازک، جذب انرژی، اتصالات چسبی، فروریزش پلاستیک، شناور دریایی، مدل ناحیه چسبناک دو خطی