نجمه حسین پور - کارشناس ارشد روانشناسی آموزش وکودکان استثنائی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
فرهاد ملایی امجز - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

هدف:  پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش والدین مبتنی بر رویکرد آدلر درایکورس بر کنترل توانمندی های شناختی در دانش آموزان مبتلابه اختلال بیش فعالی شهرستان زاهدان بود.روش ها: مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه والدین و دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی با اختلال بیش فعالی مشغول به تحصیل شهرستان زاهدان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند. افراد تعداد ۳۰  نفر از کودکان مبتلابه اختلال نقص توجه و بیش فعالی با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند (در هر گروه ۱۵ والدکودک). والدین گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه تحت آموزش رویکرد آدلر- درایکورس قرار گرفتند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه اختلال نقص توجه و بیش فعالی کانرز فرم والدین (TCQ)، پرسشنامه توانایی شناختی نجاتی (۱۳۹۲) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار آماری ۲۷Spss تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش والدین با رویکرد آدلر- درایکورس بر کنترل توانمندی های شناختی (۰۰۱/۰p<) کودکان مبتلابه اختلال نقص توجه و بیش فعالی تاثیر معنادار داشته است.نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش والدین با رویکرد آدلر- درایکورس با تمرکز بر اصول توانایی شناختی، می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود یادگیری کودکان مبتلابه اختلال نقص توجه و بیش فعالی مورداستفاده گیرد.

آموزش والدین, رویکرد آدلر درایکورس, توانمندی های شناختی, اختلال نقص توجه بیش فعالی