معصومه مظفرنژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، ایران
علی اکبر سالاری پور - استادیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، ایران

تاب آوری طی دو دهه گذشته در کاهش ، آمادهسازی ، پاسخ گویی و بازیابی از بحرانها و بلایا برای شهرها، جوامع و سایر نهادها اهمیت فزایندهای پیدا کرده است زیرا نگرش جهانی نسبت به خطرات و بحرانها به طور اساسی تغییر کرده است و نگرش برجسته جهانی از کاهش آسیب به افزایش تاب آوری در برابر بلایا تغییر یافته است . تاثیر بلایای طبیعی و بحرانها به هزینه های انسانی محدود نمی شود، بلکه شامل هزینه های اقتصادی نیز می شود که می تواند بر رفاه انسان تاثیر بگذارد. اختلالات ناشی از بلایای طبیعی به راحتی قابل حل نیست و می تواند اثرات اقتصادی بلندمدتی داشته باشد در واقع پس از بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸، محققان توجه بیشتری به تاب آوری اقتصادی به عنوان عاملی حیاتی در تضمین رشد اقتصادی پایدار داشتند. روش گردآوری دادههای پژوهش اسنادی -کتابخانه ای و روش تحقیق توصیفی - تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که غالبا شاخص های میزان خسارت، ظرفیت یا توانایی جبران خسارت، توانایی برگشت به شرایط مناسب شاخص هایی بودند که در اکثر مقالات بررسی شده تکرار شده اند و همین نیز بیان کننده اهمیت این شاخص ها در مطالعات مرتبط با تاب آوری اقتصادی و به طور کلی تاب آوری می باشد.

تاب آوری اقتصادی ، بحران، آسیب پذیری ، تنوع اقتصادی