رومینا تمیزی - کارشناسی ارشد طراحی شهری

تاب آوری شهری مفهومی نسبتا جدید و پیچیده بوده که دارای ابعاد اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی و کالبدی است و می تواند برای هر اجتماع و هر نوع بی نظمی اعم از طبیعی ، انسان ساخت یا ترکیبی از آن دو مورداستفاده قرار گیرد. تاب آوری رویکردی یکپارچه به منظور ارتقای ظرفیت های موجود و کاهش آسیب پذیری جوامع انسانی در مقابله با انواع بحران ها و مخاطرات محیطی محسوب می گردد. امروزه عمدتا شهرها و جوامع سکونتگاهی در مکان هایی ایجاد یا بنا شده اند که به لحاظ مخاطرات طبیعی در معرض وقوع انواع سوانح طبیعی و یا به دلیل پیشرفت های تکنولوژی در معرض انواع سوانح انسان ساخت هستند و جوامع در سراسر جهان به طور فزاینده از بلایا ناشی از خطرات طبیعی ، منازعات و فوریت های انسانی با رویداد های ساخته دست بشر متاثر می شوند. این بلایا اغلب در اشکال ، شدت و محل های غیر منتظره رخ می دهد که در عمل پیشگیری با اقدام در مورد تمامی این تهدید ها را غیر ممکن می سازد. افزایش تاب آوری شهر ها در برابر بلایا طبیعی به ویژه زمین لرزه ها به میزان زیادی در کاهش این خسارات و همچنین زمان بهبودی جوامع موثر است .

تاب آوری کالبدی ، بافت فرسوده ، آسیب پذیری ، مخاطرات طبیعی