محمدرضا رحیمی
عباس همامی

در عهد جدید عیسی مولود مقدس، بنده خدا، پسر انسان، مسیح، منجی، شبان نیکو، صورت خدای نادیده، پسر خدا، کلمه خدا و نهایتا در انجیل یوحنا و نوشته های او و رساله های پولس و اعتقادنامه ها، عیسی خدا نامیده می شود. اما در قرآن کریم عیسی علیه السلام با عنوان پیامبر بزرگ، پیامبر اولو العزم، روح الله، کلمه الله، موید به روح القدس، دارای خلقتی استثنایی و معجزه آسا، عبد و بنده خدا، نشانه نزدیکی قیامت ذکر شده است و فرزند خدا و یا خدا معرفی نمی شود. روش این مقاله، توصیفی- تحلیلی و در عین حال تاریخی و مقایسه ای (تطبیقی)و کتابخانه ای و در مواردی هم معناشناختی است. آنچه در عهد جدید (در بخش عیسی خدایی آن) موجود است تثنیه است نه تثلیث، یعنی فقط از پدر و پسر سخن به میان آمده است. قرآن بر اساس نظام توحیدی، با صراحت و قاطعانه به انکار و نقد آموزه تثلیث پرداخته و با رد هرگونه اعتقاد به الوهیت عیسی مسیح علیه السلام یا همانی الله و مسیح، این عقیده را کفرآمیز و شرک آلود و غلوآمیز خوانده است.