سپیده بهروزه - دانشجوی کارشناسی ارشد سنجش از دور و GIS، دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه هرمزگان
اسداله خورانی - دانشیار، گروه علوم جغرافیایی ، دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه هرمزگان
هادی اسکندری دامنه - پسا دکترای بیابان زدایی ، گروه احیا مناطق خشک و کوهستانی ، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی ، دانشگاه تهرا ن

در گذر زمان عوامل محیطی و انسانی منجر به تغییرات مثبت و منفی در کمیت و کیفیت پوشش گیاهی شدهاند. تغییرات زمانی و مکانی در پوشش گیاهی ممکن است به صورت روندهای افزایشی یا کاهشی باشد. هدف از این پژوهش بررسی روند تغییرات مکانی و زمانی پوشش گیاهی در کشور ایران می باشد. داده های پوشش گیاهی NDVI از تصاویر سنجنده مودیس (MOD۱۳A۲) طی سال های ۲۰۲۲-۲۰۰۰ با قدرت تفکیک ۱۰ کیلومتر تهیه شدند. برای بررسی روند تغییرات شاخص NDVI روش حداکثر ارزش (MVC) بکار برده شد. نتا یج روند تغییرات پوشش گیاهی در کشور در طول دوره زمانی ۲۳ سال نشان داد که حداقل مقدار شاخص پوشش گیاهی نرمال شده در سال ۲۰۰۸ و حداکثر آن در سال ۲۰۱۸ به ترتیب ۱۶۷/۰ و ۱۹۴/ ۰ بوده است . بررسی تغییرات مکانی پوشش گیاهی نشان دهنده روند کاهشی پوشش گیاهی در قسمت های غربی ، شمال غربی و قسمت های از شمال شرقی ، شرق، جنوب شرقی و مرکز کشور مشاهده شده است . بیشترین روند افزایشی تغییرات NDVI در سال ۲۰۰۶-۲۰۰۸ ۳۲/۹۱ درصد از مساحت سطح کشور و بیشترین روند کاهشی پوشش گیاه ی در بین سال های ۲۰۱۰-۲۰۰۸ نشان داد که ۲۸/۹۶ درصد از مساحت کشور روند کاهشی داشته است . با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق می توان بیان کرد که استفاده از داده های سنجش از دور با قدرت تفکیک مناسب می تواند برای پایش و کنترل تغییرات و برنامه ریزی پوشش گیاهی مفید باشد.

روند تغییرات، شاخص پوشش گیاهی ، کشور ایران، روش حداکثر ارزش