محمدمهدی جعفری قریه علی - دانشجوی کارشناسی ، دانشکده مهندسی عمران، دانشکده مهندسی عمران آب و محیطزیست دانشگاه شهید بهشتی،تهران
مریم عباسی - استادیار، دانشکده مهندسی عمران آب و محیطزیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران،

با توجه به افزایش و تنوع محصولات مورد تقاضای انسان، مدیریت پسماندها بخصوص پسماند کشاورزی به چالش مهم و تاثیرگذار بر محیطزیست تبدیل شده است. برای استفاده بهینه از این پسماند کاربردهای مختلفی نظیر تولید کمپوست، کود و خوراک دام وجود دارد. با این وجود، حجم بالای این پسماند و زمان تبدیل بالای این نوع پسماند این امکان به راحتی فراهم نمیشود. یکی از راهکارهای حل این معضل، استفاده از پردازش حرارتی پسماند کشاورزی به روش پیرولیز است. پیرولیز یکی از فناوریهای نوین در زمینه تولید سوخت زیستی میباشد و محصولات آن علاوه بر تولید انرژی، جهت اصلاح خاک، تصفیه فاضلاب و مواد معطر نیز کاربرد دارند. در این پژوهش کلیه مطالعات در پردازش حرارتی پسماند کشاورزی به روش پیرولیز معمولی و پیرولیز پیشرفته مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. از جمله پارامترهای مهم بررسی شده در این پژوهش دما، نوع راکتور، شرایط خاص محیط، آنالیزهای انجامشده پیرولیز بودند. بر اساس نتایج محصولات اغلب پسماندها کیفیت و بازده معمولی داشتند. گرچه نتایج برخی مطالعات بعلت محلی بودن پسماندها قابل تعمیم برای سراسر دنیا نیستند. مطالعات نشان داد، ترکیب بلال ذرت و کاه لوبیا اثر مثبت قابلملاحظه ای روی زغال زیستی داشت. همچنین پسماند قهوه با کاتالیزور دولومیت موجب تولید روغن زیستی باکیفیت و با چشمانداز مناسب جهت تولید صنعتی شد. در نهایت، این مطالعه نشان داد که پیرولیز راهگشای محققان و عاملین مدیریت پسماندکشاورزی است.

پیرولیز، پسماند کشاورزی، زیست توده