معین بهزادپور - دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی همتیان دامغانی - دانشگاه فردوسی مشهد

پلیمرهای خودترمیم شونده به عنوان دسته ای از پلیمرهای هوشمند طبقه بندی می شوند که قابلیت محافظت و جلوگیری از ایجاد نقص ساختاری در سطوح مختلف را دارند. پلی اورتان و پلی اوره از جمله پوشش هایی هستند که امروزه در کاربردهای صنعتی گوناگون مورد توجه قرار گرفته اند. پوشش های پلی اوره در مقایسه با پوشش های پلی اورتان باوجود فرایند شکل گیری مشابه دارای خواص متفاوتی هستند که از جمله آن می توان به مقاومت کششی بالاتر و زمان پخت کوتاه تر پلی اوره اشاره کرد. اساس عملکرد سازوکار خودترمیمی در پلی اوره شامل موارد گوناگونی است که ناشی از معرفی روزافزون اجزایی با قابلیت پلیمری شدن و در نهایت ترمیم آسیب های به وجود آمده در مواد هستند. راه حل کاربردی دیگر، استفاده از واکنش های شیمیایی پیوسته است که باعث شکل گیری پیوندهای شیمیایی و جبران آسیب های به وجودآمده بر روی مواد مختلف می شود. در این گزارش به منظور یافتن فرایندهای موثر خودترمیمی به بررسی سازوکارهای ذاتی و غیرذاتی مرتبط با پوشش های پلی اوره پرداخته شده است. همچنین، بهینه سازی و اصلاح فرمول بندی در جهت دست یابی به پوشش های خودترمیمی با خواص مکانیکی بالا در کوتاه ترین زمان ممکن مورد بحث قرار خواهد گرفت. انتخاب نوع و نسبت دی ایزوسیانات ها، همچنین گسترش دهنده زنجیر می تواند تاثیر قابل توجهی در تسریع فرایند خودترمیمی و بهبود کارایی این نوع پوشش ها در طی فرایند آماده سازی پوشش های پلی اوره داشته باشد.

پوشش پلی اوره، خودترمیمی، سازوکار خودترمیمی، بهینه سازی فرمول بندی