مهدی محمودی - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
علیرضا فیضی فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش،دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
لیلا توکلی صالح - کارشناسی ارشد، رشته تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش،دانشگاه پیام نور، همدان، ایران.

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط یادگیری مجازی با تحولات آموزشی در سازمان آموزش و پرورش و به روش تحلیل اسنادی به صورت کیفی و با مطالعه پژوهشهای مرتبط با موضوع در چند سال اخیر صورت گرفت. یادگیری الکترونیکی از مهم ترین روشهای انتقال اطلاعات بین یادگیرندگان و باددهندگان در نظام های آموزشی است که با مزایایی چون نداشتن محدودیت زمانی ، مکانی در امر یادگیری همراه است. در این روش یادگیرنده محور اصلی آموزش است که میتواند از طریق آموزشهای الکترونیکی ، فضاهای مجازی و حضور در دوره های یادگیری الکترونیکی مطالب و محتواهای مورد نیاز را بیاموزد. ارزشیابی در این فضا اکثرا در قالب تست های چند گزینه ای و از طریق برگزاری آزمونهای آنلاین صورت می پذیرد. از معایب این نوع یادگیری نیز می توان به نبود ارتباط رو در رو بین فراگیران و مدرس اشاره نمود که قطعا بر کیفیت یادگیری تاثیر گذار خواهد بود. نتیجه پژوهش به نقش موثر یادگیری الکترونیکی در دوران بعد از شیوع کرونا و ایجاد تغییرو تحول بر نظام آموزشی کشور دست یافت.

یادگیری الکترونیکی، آموزش، نظام آموزشی، مجازی