رضا عبدالمالکی - کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید مقصودی همدان، همدان، ایران
سینا خوشنام - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته ی مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاداسلامی بروجرد، بروجرد، ایران
علیرضا سیاوشی - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید رجایی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
محمد کاروند - کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید مقصودی همدان، همدان، ایران

زمینه و هدف: پرخاشگری رفتاری است که به قصد آسیب رساندن به فرد دیگری (جسمانی یا زبانی) یا نابود کردن دارایی دیگران صورت می گیرد. پژوهش حاضر با هدف میزان اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش نشانه های پرخاشگری دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در سال ۱۳۹۹-۱۴۰۰ شهرستان نهاوند بود. برای انجام پژوهش۳۰ نفر از دانش آموزان که نشانه های پرخاشگری داشتند و به مرکز مشاوره اداره آموزش و پرورش شهرستان نهاوند مراجعه نموده، انتخاب شده و بصورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل (۱۵ نفردر گروه آموزش مهارت های اجتماعی، ۱۵ نفر در گروه کنترل) گماشته شدند. آموزش ها به مدت ده جلسه بر روی گروه های آزمایش انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه پرخاشگری باس و پری بود و داده های جمع آوری شده از طریق تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد میانگین گروه های آزمایش (آموزش مهارت های اجتماعی) در مقایسه با گروه کنترل در ابتدا ناچیز بوده ولی در طول مداخله کاهش معناداری داشته است (p<۰/۰۰۱). اما بین گروه های آزمایش تفاوت معناداری وجود نداشت (p>۰/۰۰۱). نتیجه گیری: آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش نشانه های پرخاشگری دانش آموزان موثرند بنابراین می توان از این روش جهت افزایش عملکرد فردی، اجتماعی و آموزشی این دانش آموزان بهره برد.

مهارت های اجتماعی، پرخاشگری، دانش آموزان.