سید علاالدین شاهرخی - گروه تاریخ،دانشکده ادبیات و علوم انسانی،دانشگاه لرستان خرم آباد، لرستان
محمد دالوند - دانشجوی دکترای تاریخ گروه تاریخ پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی تهران

کوهستانی و صعب العبور بودن لرستان و فراهم نشدن امکان تبادلات فرهنگی گسترده و اثرگذار در قرون گذشته و تسلط فرهنگ ایلی بر آن موجب استمرار غلبه فرهنگ سنتی عشایری در این منطقه تا پایان عصر قاجار شده بود. البته وجود شهرهای تاریخی خرم آباد و بروجرد، زمینه ساز حیات زندگی شهری در کنار زندگی غالب عشایری و ارتباط فرهنگی دوسویه آنها با یکدیگر بود. کودتای ۱۲۹۹ و اتفاقات پس از آن موجب گردید تا لرستان همچون سایر مناطق خودمختار مطیع حکومت مرکزی شود، پس از تسلط نظامیان مجموعه اقداماتی در راستای ایجاد تغییرات در جامعه لرستان انجام پذیرفت که در مواردی فرهنگی و یا پیامد فرهنگی داشتند، در نتیجه روند استمرار فرهنگ عشایری موجود با چالش مواجه گردید. این پژوهش با استفاده از منابع و تحقیقات جدید و اسناد و بر اساس روش تحقیق تاریخی انجام پذیرفته است. پرسش اصلی پژوهش آن است که حکومت پهلوی اول با روش اقتدارگرایی مبتنی بر نظامی گری چگونه و طی چه اقداماتی الگوی فرهنگی مورد نظر خود را در لرستان اجرا نمود؟ یافته های پژوهش حاضر بیانگر این است که اجرای برنامه های فرهنگی و یا دارای پیامدهای فرهنگی مورد نظر پهلوی اول که در مواردی در تضاد با فرهنگ رایج در کشور بود بر جامعه عشایری و شهری لرستان در کوتاه مدت تاثیر چندانی نداشت. گرایش اقشاری از جامعه به خصوص نظامیان و اداری ها نیز بیشتر به جنبه های ظاهری و غیرمحتوایی این فرهنگ بود، اما در حوزه تعلیم و تربیت با ایجاد مدارس جدید امکان تحصیل برای برخی از افراد فراهم شد.

لرستان, ایلات و عشایر, فرهنگ, ناامنی, پهلوی اول, ارتش