فرشته احمدی - استادیار گروه شهرسازی، مرکز تحقیقات افق های نوین در معماری و شهرسازی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران،
ندا نجاتی - دانشجوی ارشد طراحی شهری، مرکز تحقیقات افق های نوین در معماری و شهرسازی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

امروزه با تغییر و تحولات زندگی شهری و گسترش امکانات خدماتی و رفاهی ، آنچه همچنان در هاله ای از ابهام باقی مانده است نحوه ی تعامل و چگونگی ارتقاء ارتباط شهروند با شهر، ساکن با محله یا در عبارتی بهتر ابژه با سوژه است . آنچه تاکنون طراحان شهری بر پایه ی اصلاح این رابطه کوشیده اند گاهی بر پایه تغیی ر ساکن یا شهروند، گاهی در راستای تغییر و بازطراحی شهر و درجایی بر پایه تغییر خطوط مرتبط کننده ی آنها با یکدیگر بوده است که البته تاثیرات شگرفی را تاکنون ایجاد نموده است . بااین وجود آنچه تاکنون به صورت واضحی در عمل مورد بی اعتنایی واقع گردیده است توجه به نیازهای اجتماعی ، فرهنگی و جمعی شهروندان و همچنین عدم اهمیت تبدیل مکان شهری به مکان سوم، در جهت هویت بخشی و معنا بخشی به یک فضای عمومی شهر ایرانی فراوان بین سوژهها، است . در این مقاله سعی بر آن شده است تا با کنکاش مولفه های سازنده ی مکان، به بررسی چگونگی تبدیل فضاهای عمومی شهری به یک مکان ایده آل جهت استقرار و انس مخاطب با فضا پرداخته شود . لذا ابتدا با تقسیم مولفه ها به ویژگی های کالبدی و اجتماعی عولمل موثر جداسازی و بر روی هر یک تحقیق به عمل آمده است . این جستار به روش پژوهش کتابخانه ای و با روش تحلیلی به سنجش هر یک از متغیرهای پرداخته شده است . درپایان مولفه های سادگی ، انعطاف پذیری ، پویایی و دسترسی به عنوان متغیر های موثر بر حسن بدل فضا به یک مکان و در اوج تجلی خود به مکان سوم نمود می نماید.

مکان سوم، فضای عمومی ، فضای شهری ، مکان، مکان سازی ،شهر پایدار