سیده زکیه بدیهی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مازندرا ن

از زمانی که مردم جهان متقاعد شدند که مطالعه و بررسی آینده امکان پذیر است زمان زیادی نمی گذرد. تا پیش از نیمه قرن نوزدهم ، سخن گفتن از آینده برابر با رمل و اسطرلاب، طالع بینی و کف بینی و... بود. آینده پژوهی اندک اندک رشد کرد و آینده پژوهان سعی کردند به ما بفهمانند که اگر در زندگی چیزی هست که اندیشیدنی و واقعا مهم باشد، آینده است . ابزار اندیشیدن به آینده ی دور و بررسی پیامدهای درازمدت اقدام های انسان ها سابقه ی دیرینه دارد. کارهای زیادی بر روی این ابزار انجام شده و منبعی پربار از تجربه و استدلال فراهم شده است . این میراث فکری شالوده ای است که به یاری آن می توان سیاست درازمدت را به گونه ای معنادار تعدیل کرد و هم چنین برای پیگیری دیگر بحث ها از آن بهره جست . برنامه ریزی و تقریبا هر نوع تصمیم گیری به آینده مرتبط است . تا زمانی که ما به آینده با دید جبرگرایی بنگریم ، آینده نامعلوم و در نتیجه برنامه ریزی برای آن سخت خواهد بود. به نظر می رسد که فرآیند همه ی تغییرات رخ داده در حال حاضر متفاوت از آن چیری است که در گذشته رخ داده است و دانش حاصل از تجربیات گذشته تنها می تواند به طور بخشی و ناقص ما را در تصمیم گیری راهنمایی کند. گنجایش ابعاد آینده در طراحی دقیق آینده های ممکن توسعه ابزار نوینی پیش روی تصمیم گیران است که نباید از آن چشم پوشی کرد.

آینده پژوهی ، مطالعات آینده، آینده نگاری دانشگاهی