ارزیابی و اعتبارسنجی شاخص های استرس حرارتی در یکی از پایانه های نفتی ایران

با توجه به اینکه اکثر پایانه های نفتی ایران در مناطق گرمسیری جنوب واقع شده اند احتمال ابتلا به اختلالات ناشی از گرما در کارکنان این صنایع دور از انتظار نیست. برای ارزیابی میزان بار گرمایی، شاخصهای استرس حرارتی ابداع شده اند که هر کدام داراری معایب و مزایا می باشند. هدف این مطالعه بررسی میزان دقت و اعتبار سنجی شاخصهای WBGT و ET و CET از طریق مقایسه آنها با دمای عمقی بدن در یک پایانه نفتی میباشد. این پژوهش روی 95 نفر از شاغلین واحدهای مختلف انجام گرفت. پس از شناسایی واحدهای مختلفو بررسی نحوه فعالیت کاری، اقدام به اندازه گیری پارامترهای محیطی، شاخص WBGT و دمای عمقی (دهان و تمپان) در سه شرایط محیط باز، محیط مسقف و محل استراحت گردید. شاخصهای ET و CET بعدا به وسیله نموگرام های مربوطه تعیین شدند. میانگین و انحراف معیار شاخص های WBGT و ET و CET در سه شرایط فوق الذکر به ترتیب برابر 2/19±26/79 و 1/92±26/17 و 1/91±26/90 سلسیوس بدست آمد. مطالعه ارتباط شاخصهای فوق با دمای دهانی (0/24±37/32) و تمپان (0/24±37/43) نشان دادند که میزان همبستگی آنها همگی معنادار بودند. (0/0001>P). بررسی معادلات رگرسیون بین شاخصهای استرس حرارتی و دماهای دهانی و تمپان دادند که بیشترین مقدار R تطبیق شده مربوط به شاخص WBGT با دمای دهانی بود. (WBGT = 6/372 × oral temperature – 210/976 , R2 =0/463) . این تحقیق نشان داد که شاخصهای استرس حرارتی مورد مطالعه با دماهای عمقی بدن ارتباط معناداری داشتند. از طرفی شاخص WBGT بیشترین دقت را در ارزیابی استرس حرارتی نشان داد.

کلیدواژه ها:

استرس حرارتی ، WBGT ، ET ، CET ، پایانه نفتی