غلامرضا مرادی - علوم پزشکی تهران، دانشکده بهداشت، تهران
حسن صادقی نائینی - دانشگاه علم و صنعت، دانشکده معماری و شهر سازی، تهران
یوسف پورعشق - علوم پزشکی تهران، دانشکده بهداشت، تهران
پیمانه حبیبی خوراسگان - دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، دانشکده بهداشت، اصفهان

به منظور بررسی اندازه تاثیر حوادث بر سلامت و اقتصاد جامعه باید اطلاعات کافی درمورد روند بروز خطر و شدت حوادثر ناشی از آن داشت. این مطالعه ریسک پتانسیل و الگوهای حوادث را در میان نوبت کاران چرخشی در صنایع فلزی سنگین مورد بررسی قرار داده است. در این مطالعه گذشته نگر اطلاعات ثبت شده 9235 نفر کارگر شاغل در صنایع فلزی سنگین به مدت 9 سال( 1380 تا 1389 ) مورد تحلیل قرار گرفت. اطلاعات در دو بخش ویژگی های دموگرافیک و نرم افزار جامع حوادث جمع آوری گردید. برای مقایسه میانگین ها از آنالیز واریانس و آزمون کروسکا لوالیس استفاده گردید. از رگرسیون پواسون و آزمون های کای دو و منتل هنزل برای بررسی ارتباط میان تعداد حوادث و سایر متغیرهای در پیوند با آن استفاده گردید. میانگین سنی حادثه دیدگان 38/5 سال بود. حادثه منجر به کاهش 3/25 روز کاری به ازای هر حادثه شده است. 70.4% حوادث بین ساعات 9 تا 11 صبح اتفاق افتاده است. جراحات انگشتان دست بالاترین تعداد حوادث را به خود اختصاص داده است. بروز حوادث در اردیبهشت و آبان ماه بیشترین و ماه های خرداد و اسفند کمترین حادثه را داشته است. میزان بروز حوادث در بین کارگران رسمی و با مدرک تحصیلی سیکل بیشترین و در بین کارگران علمی کمترین مقدار بوده است. بیشترین نوع آسیب مربوط به ضرب دیدگی بوده است. اعمال ناایمن در بروز حوادث 64 درصد شرایط ناایمن 23 درصد و 13 درصد علل سیستمی نقش داشته است. مطالعه فعلی جهت جلوگیری از بروز حوادث در صنایع فلزی نیازمند یک برنامه ریزی خاص بر روی پروسه انسان، ماشین و سازمان می باشد. برای کاهش بروز حوادث، اقدامات تکنیکی، تشکیل کمیته سازمانی و تصمیم گیری راجع به مسائل ایمنی، استقرار OHSAS، برنامه های حفاظتی و آموزشی پیشنهاد می شود. این مطالعه نشان می دهد که بررسی و تحلیل حوادث یک سویه نبوده و باید به صورت سیستمیک مورد تحلیل قرار گیرد و از نتایج این بررسی می توان در صنایع دیگر نیز استفاده نمود.

حوادث شغلی، نوبت کاری، صنایع فلزی سنگین