زهره طاهرخانی - عضو هیئت علمی گروه پژوهشی طراحی فرایندهای شیمیایی، جهاد دانشگاهی، سازمان تهران، ایران
فاطمه اسدی - پژوهشگر گروه پژوهشی طراحی فرایندهای شیمیایی، جهاد دانشگاهی، سازمان تهران، ایران
معصومه سجادیان - پژوهشگر گروه پژوهشی طراحی فرایندهای شیمیایی، جهاد دانشگاهی، سازمان تهران، ایران

پلی استایرن یک پلیمر مصنوعی ترموپلا سنیک با خواص و کاربردهای فراوان در ایران و دنیا است. در حال حاضر این پلیمر رتبه چهارم مصرف را بعد از پلی اتیلن پلی پروپیلن و پلی وینیل کلرید در جهان دارد. در این مقاله به معرفی پلی استایرن انواع آن و روشهای تولید با تاکید بر پلی استایرن انبساطی پرداخته میشود. در صنعت سه نوع پلی استایرن مورد استفاده قرار می گیرد. نوع اول پلیمر شفاف و شکننده ای است که با نام پلی استایرن معمولی شناخته میشود. نوع دوم پلی استایرن اصلاح شده است که تحمل ضربه بیشتری را دارد و پلی استایرن مقاوم نامیده میشود و گروه سوم نیز پلی استایرن انبساطی با فوم پلی استایرن است. آغاز از طریق رادیکال آزاد تاکنون مهمترین روش صنعتی برای تولید پلی استایرن بوده است. در این مکانیسم مراکز فعال همیشه به صورت رادیکال هستند و پس از طی مراحل مختلفی از جمله واکنشهای آغاز انتشار و مکانیزم های مختلف انتقال و اختتام پلیمریزاسیون اتفاق میافتد. پلیمریزاسیون رادیکال آزاد میتواند به صورت هموژن توده ای محلولی سوسپانسیونی و امولسیونی انجام گیرد. ولی در صنعت فرایندهای سوسپانسیونی برای تولید هموپلیمر استایرن بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند.

پلی استایرن معمولی پلی استایرن مقاوم پلی استایرن انبساطی پلیمریزاسیون رادیکالی پلیمریزاسیون سوسپانسیونی