حسین کاکویی - دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران ، گروه بهداشت حرفه ای
عبدالله غلامی - کارشناس ارشد بهداشت حرفه ای، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گناباد،
غلامرضا پوریعقوب - دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران ، گروه طب کار
مهدی قاسم خانی - دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران ، گروه بهداشت حرفه ای

در این مطالعه که در یک کارخانه سیمان انجام گرفت تعداد 148 نفر که 94 نفر به عنوان گروه مواجهه با گروه غبار (مورد) و 54 نفر افراد سالم فاقد هر گونه مواجهه قبلی (شاهد) تشکیل شده بود. که این دو گروه از نظر شرایط اجتماعی و فرهنگی مشابه یکدیگر بودند. از افراد مورد مطالعه تست ریوی گرفته شد و همچنین میزان تراکم گرد و غبار در قسمت های مختلف کارخانه تعیین گردید. و درصد سیلیس در مواد اولیه، کلینکر و پودر سیمان تعیین گردید. کمترین میزان تراکم گردو غبار قابل استنشاق (mg/m3) 0/25±0/35 در بخش اداری و بیش ترین میزان تراکم (mg/m3)12/7±30/8 در بخش سنگ شکن بود. پارمترهای ریوی افراد کاهش معنی داری را بین گروه مواجهه نشان می داد. در حالکیه اطلاعات دموگرافیک افراد شامل قد، وزن، سن، سابقه کار و سیگار کشیدن اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان نمی داد. با توجه به اینکه گروههای شغلی از نظر ویژیگهایی مانند قد، وزن، سن، سابقه کار و سیگار کشیدن مشابه یکدیگر پس می توان گفت که کاهش در پارامترهای ریوی مربوط به تاثیر گردو غبار سیمان بر روی سیستم تنفسی کارگران بوده است.

گردو غبار سیمان، عملکرد ریوی، صنعت سیمان