هنرنمایی حافظ در عرصه گزینش صفت بلاغی برپایه علم بدیع

  • سال انتشار: 1402
  • محل انتشار: فصلنامه فنون ادبی، دوره: 15، شماره: 4
  • کد COI اختصاصی: JR_LIAR-15-4_004
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 41
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

روح الله نوری

دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران

علی نوری

دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران

علی حیدری

استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد،ایران

چکیده

صفت یکی از سازه­های دستوری است که هم در محور هم­نشینی (نحو) و هم در محور جانشینی (صرف) تولیدکننده معناست. از آنجا که این عنصر دستوری می­تواند در جایگاه­های نحوی متعددی حضور داشته ­باشد، امکانات زبانی بیشتری را در اختیار گوینده قرار می­دهد و از این نظر سازه­ای ارزشمند است. شاعر به مدد ظرفیت دستوری صفت، آن را در وجه ادبی نیز به کار می­گیرد؛ چنانکه یکی از راه­های آفرینش معنا و خلق تصاویر شگفت­انگیز در شعر حافظ گزینش صفت است. او از صفت به عنوان ابزار تولید تصاویر بلاغی و معناشناختی، برای غنای زبان ادبی بهره می­گیرد. اهمیت صفت برای حافظ تا آنجاست که چندین بار در این مقوله واژه­سازی کرده ­است: صوفی افکن، صنوبرخرام، عطرگردان، دیوانه­نواز، صوفی­سوز، معشوقه­باز و ... . در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی کارکرد بلاغی صفت در غزلیات حافظ برپایه سنجه­های علم بدیع بررسی شده است. رابطه بلاغی و معنایی صفت با موصوف و دیگر اجزای جمله نشان می­دهد که حافظ صفت را از سر تصادف یا برای پرکردن خلاهای وزن و قافیه به کار نمی گیرد؛ بلکه برای آن ارزش بلاغی قائل است. حافظ به وسیله صفت بلاغی در مقوله­هایی مانند ایهام، پارادوکس، جناس و آرایه­هایی کم کاربرد مانند اسلوب حکیم، جمع، لف­و­نشر و مذهب کلامی نیز تصویرآفرینی کرده است.

کلیدواژه ها

صفت, کارکرد بلاغی, بدیع, غزلیات حافظ

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.