بررسی و مقایسه درون گرایی و برون گرایی دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار

مقدمه: یکی از گسترده ترین عقاید راجع به ورزش، این است که ورزش از راه های گوناگون به ورزشکار سود می رساند. چنین تأثیرات مثبتی ممکن است موقتی یا دائمی باشد و ممکن است در مورد افراد جوان نیز، مانند افراد بزرگسال صحت داشته باشد. احتمالا مهمترین سودی که اغلب عاید می شود رشد شخصیت می باشد. علاوه بر شکل دادن شخصیت انتظار می رود که ورزش به طور موثری در تحول جنبه اجتماعی شخصیت فردنیز مشارکت داشته باشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه درون گرایی و بون گرایی دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار می باشد و محقق در صدد پاسخ به این پرسش است که آیا حضور در فعالیتهای ورزشی و ورزشکار بودن می تواند بر روی ویژگی درون گرایی و برون گرایی افراد تاثیر بگذارد یا خیر؟ روش شناسی: این تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی است که با استفاده از پرسشنامه درون گرایی و برون گرایی میشل گوکلن بر روی دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه شمال- آمل در سال 1389 انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمونهای استنباطی زوجی ویلکاکسون و یمان وتنی استفاده شد. کلیه آزمونها با سطح اطمینان آماری 95 درصد، و آلفای بحرانی 0/05 انجام شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد میان درون گرایی و برون گرایی دانشجویان ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارتی دانشجویان ورزشکار نمرات برونگرایی بیشتری نسبت به درونگرایی کسب نمودند (P <0/05). همچنین تفاوت معنی داری میان برون گرایی دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار وجود دارد. به عبارت دیگر نمرات برونگرایی دانشجویان ورزشکار بیشتر از دانشجویان غیر ورزشکار است (P <0/05). بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نقش فعالیتهای ورزشی را در برونگرایی و اجتماعیی شدن دانشجویان آشکار ساخت واهمیت توجه به مطالعاتی از این قبیل را برای مربیان و مسئولان امر مشخص نمود.

کلیدواژه ها:

درون گرایی ، برون گرایی ، اجتماعی بودن ، دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار