حانیه پروین - Department of social work, school of social health, University of Social Welfare and Rehabilitation SciencesDepartment of social work, school of social health, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences
معصومه معارف وند - Department of social work, school of social health, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences
مریم لطیفیان - Substance abuse and dependence research center, Social Health Research Institute, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences

مقدمه: خشونت خانگی علیه زنان علاوه بر جنبه های حقوقی و اخلاقی، عواقب جسمی، روانی و اجتماعی متعددی دارد که می تواند سلامت زنان، خانواده و جامعه را به خطر اندازد. در دوره همه گیری  کووید۱۹ و حضور بیشتر اعضای خانواده در منزل سطح تماس اعضای خانواده افزایش یافته است. این پژوهش به منظور بررسی خشونت خانگی علیه زنان حین و قبل همه گیری کووید۱۹ انجام شد. روش: جامعه اماری این مطالعه مقطعی را زنان متاهل، بالای سیزده سال و ساکن ایران درحین شیوع همه گیری کووید۱۹ تشکیل داده است. نه صد و شصت و یک نفر انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه خشونت خانگی محسنی تبریزی به صورت آنلاین و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS۲۲ و آزمون آماری ویلکاکسون استفاده شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان دهنده رابطه مثبت و معناداری بین خشونت خانگی علیه زنان با همه‎گیری  کووید۱۹ بود. همچنین رابطه‎ مثبت و معنادار بین ابعاد خشونت خانگی علیه زنان و همه‎گیری کووید۱۹  وجود داشت. میانگین نمره خشونت خانگی علیه زنان در طی کووید۱۹  نوزده و دو دهم و خشونت خانگی علیه زنان قبل از همه‎گیری کووید۱۹ چهار و شش دهم بود. بحث و نتیجه گیری: یکی از برجسته ترین آسیب های دوره قرنطینه و حبس اجباری خانواده ها، گسترش خشونت خانگی علیه زنان عنوان شده که از دیرباز، متداولترین نوع خشونت علیه زنان بوده است. در زمان همه گیری ها، سیاستگذاران، تصمیم سازان و دست اندرکارانی مانند مددکاران اجتماعی می توانند بر کاهش خشونت خانگی علیه زنان و حمایت از قربانیان خشونت متمرکز شوند.

Women, Domestic Violence, Physical Violence, Sexual Violence, Psychological Violence, COVID-۱, زنان, خشونت خانگی, خشونت جسمی, خشونت جنسی, خشونت روانی, کووید۱۹